Toen ik begon te lopen, heb ik twee stappen zonder bal gezet, daarna ben ik gaan voetballen het hele huis door, iedere dag.
De bal en ik zijn sindsdien onafscheidelijk. Er moet altijd en overal gevoetbald worden.
Iedere dag wilde ik naar het pleintje met papa en mama om te voetballen. Het was voor mijn ouders dan ook geen vraag of ik op 2-jarige leeftijd op Voetjebal mocht gaan.
Op mijn 4e mocht ik meedoen met een wedstijd van de Jo7 en gelijk maakte ik mijn eerste doelpunt en ik mocht eindelijk op de echte voetbal.
Toen ik 5 werd mocht ik op zondag gaan trainen bij Relaximtraining. Ik heb hier veel geleerd en techniektraining is nog steeds een van de leukste trainingen om te doen.
Een paar jaar later kreeg ik ineens een berichtje van Trainer Martijn of ik niet eens mee wilde voetballen bij I’m Sports. Dat wilde ik wel is proberen, maar ik vond het ook enorm spannend.
Ik merkte al snel dat de sfeer en de voetbalpassie bij iedereen aanwezig was en voelde me snel op mijn gemak bij de trainers en spelers.
Na een paar keer meegevoetbald te hebben, wist ik wel wat ik wilde: “Papa, mama, ik wil bij I’m Sports voetballen, want die willen overspelen net als ik.”
Ik mocht van Ogi het seizoen ’23 – ‘24 iedere maandag meetrainen met de JO9 een moment waar ik iedere week weer naar uitkeek.